فقر

روزی امیر کبیر با شنیدن خبر شیوع بیماری حصبه در ایران وموثر واقع نشدن تلاش های وی در جهت واکسیناسیون کودکان در مناطق روستایی کشور شروع به گریه کرد . میرزا آقاخان نوری به وی گفتند قربان شما چرا گریه می کنید ؟ شما که تمام تلاش خود را کردید و به وسیله مامورین آموزش دیده ژاندارمری آمپول واکسن بیماری حصبه را تا دم در خونه روستاییان بردید ولی این مردم تحت تاثیر عقاید خرافی وبا این شایعه که مامورین دولت میخواهند بچه های شما را جن زده کنند بچه ها را در خونه ها وزیر علف ها مخفی کرده ومانع تزریق واکسن به کودکان شده وبه علت جهالت ونادانی خودشون باعث مرگ کودکانشان شدند !!

. امیر کبیر در قبال این دلداری میرزا گفت : 

 ''من نه تنها مسئول جان این ملت هستم بلکه مسئول جهل آنها نیز هستم . ''

بزرگی می گفت :فقــــــــــــر ، گرسنگی نیست ، عریانی هم نیست . فقر، چیزی را ” نداشتن” است.

فقـــــــــــــــر ، همان گرد و خاکی است که بر کتاب های فروش نرفته ی یک کتاب فروشی می نشیند.

فقــــــــــــــر ، شب را بی غذا سر کردن نیست،فقر ((روز را بی اندیشه سر کردن )) است